Ne anlarsınız?

Değerli meslekdaşım H.A. Süer yazmış.

19 yaşımda öğretmen okulunda öğrenmiştim.

***

Alnımızda bilgilerden bir çelenk

Nura doğru can atan Türk genciyiz.

Yeryüzünde yoktur olmaz Türk’e denk;

Korku bilmez soyumuz…

***

Müzik öğretmeni N. Şener öğretmişti.

Sözlerini yazdırdı, bir kaç defa okudu.

Sonra, birlikte sınıfça söyledik.

Öğretmenimiz, ‘kim söyleyecek?’ deyince, sınıf başkanıydım hemen atıldım.

Sınıfta bir sessizlik oldu.

Gülerek, ‘Şükrü haydi söyle bakalım’ dedi.

Müzik derslerinde en geri bir öğrenciydim.

Marşımızı öğrenirken heyecanım sonsuzdu.

Nasıl başladım, nasıl bitirdim bilmiyorum.

Bitmeyen alkış tufanıyla uyandım!

Hocamız sitemli sözlerini bitirince

‘Şükrü, okul korosuna geleceksin’ dedi.

Değerli meslektaşıma teşekkür ederim.

O çok heyecanlı günümü hatırlattı.

Bizim neslimiz, milletimizin altın çağıdır diyebilirim.

Çünkü, milli ve manevi duygularla mayalandık.

***   

1950 yılında 5. sınıfta “Gençliğe Hitabe’yi, İstiklal Marşımızı sınıfça ezberlemiştik.

Her sabah bir şiirle başlardık derse.

Bir gün sabah ben, ‘Vatan Uğruna’ ve ‘Şanlı Orduya Destan’ şiirini okuyunca…

Öğretmenim rahmetli Rifat Başdoğan’ın yaşlı gözleriyle beni alkışlattığını unutamıyorum.

***       

VATAN UĞRUNA

Vatanımı korumaya geldim askere

Şehit olacağım almam tezkere

Yüreğim tunçtandır, bileğim demir

Atatürk’ten beklerim emir…

***         

ŞANLI ORDUYA DESTAN

Şanlı ordu yurdun çelik siperi

Savaşta da barışta da yamandır.

Atatürk’tür ölmez rehberi

Ünlü adı tarihlere destandır.

Türk oğluyuz anadan babadan

Atalarımız su içerdi Tuna’dan

Kaleleri al bayrakla donatan

Türk delinen aslandır.

***    

Bu gün ne hazindir ki, yemin bile yasaklandı!

‘Türküm, doğruyum, çalışkanım’ diyemezsek…

Ne diyeceğiz?