Yolcudur  Abbas!

Önce bir kaç tespit ile başlayalım;

Önünde üç yılı olan bir iktidar, erken seçime gider mi?

Bir başka deyişle; 2 yıl daha kazanmak için elindeki üç yılı riske atar mı?

Normal koşullarda atmaz.

O zaman; şu soru ile devam edelim.

Koşullar normal mi?

Bu soruya cevap bulmak için birkaç soru ile konuyu açalım..

Ülke ekonomisi iyi mi?

Hayır kötü…

Hem de çok kötü…

Peki,  önümüzdeki üç yılda düzelme ihtimali var mı?

Elbette var.

Ama bu ihtimal, Mars’ta canlı bulma ihtimali kadar küçük.

Dolayısıyla üç yıl sonra tüm ekonomik göstergelerin çok daha kötü olacağını söylemek için ekonomist olmaya gerek yok.

Ülke insanı mutlu mu?

Hayır…

Ama mutsuz ifadesi yetersiz kalır ülke insanının içinde bulunduğu durumu tanımlamaya.

Mutsuz, umutsuz ve kızgın…

İktidar partisi AKP ve küçük ortak MHP oy kaybediyor mu?

Evet.

Taraflı, tarafsız yapılan her anket, Cumhur ittifakının oy oranının istikrarlı bir biçimde eridiğini gösteriyor.

Bu tespitler ışığında başa döner isek;

Koşullar iktidar açısından hiç de normal değil.

O halde iktidarın erken seçim kararı alması şaşırtıcı olmayacaktır.

***

Peki, erken seçim kararı iktidara ne sağlar?

İlk olarak;

Üç yıl sonra, dibe vurmuş bir ekonomi ve dayanılmaz bir yoksulluk ile seçime girmek yerine, suçu yaşanan salgın hastalığa yükleyerek, yine ve yeni bir mağduriyet hikayesi üzerinden seçime girmeyi sağlar.

Kendisinden koparak kurulmuş iki yeni partinin seçime girmesine engel olarak, bu partilere gidecek seçmeninin en azından bir kısmını kendi safında tutmayı sağlar.

Tabi bunu temin edebilmek için önce yasal bir düzenleme ile milletvekillerinin parti değiştirmeleri yasaklanır ve böylece bu iki partinin TBMM’de grup kurmasının ve bu yolla seçime girebilme yeterliliği almalarının önüne geçilir.

Z Kuşağının gazabından kurtulmayı sağlar.

“AKP’ye oy moy yok” diyen bu kuşağın, muhtemel bir erken seçimde doğum tarihleri itibariyle yaklaşık üçte ikisinin oy kullanamayacağı düşüncesinden hareketle muhalif partilerin muhtemel oy artışının önüne geçilmiş olunur.

***

Şüphe yok ki bu hesapları bizim kadar iktidar partisi ve küçük ortağı MHP de yapıyordur.

Dolayısıyla normal şartlarda hiç mantıklı gözükmese de, bu sonbaharda  erken seçim gündeme gelebilir.

***

Esasen, olana bitene baktığımızda bir erken seçimin ayak sesleri  de duyulmuyor değil.

Örneğin; iktidar son kozunu oynadı ve Ayasofya’nın müze statüsünü kaldırdı.

‘Özellikle ibadete açtı’ demiyorum; zira, zaten Ayasofya’nın atanmış bir imamı mevcuttu, bir bölümünde beş vakit namaz kılınıyor ve minarelerinden ezan okunuyordu.

Bu işi yaparken her seçim öncesi yaptığı gibi nefret dili ile toplumu yeni bir kutuplaşmanın içine sürüklemek için çaba da sarfediyor.

Bu kutuplaşma sayesinde oylarını bir kaç puan artırmayı umuyor.

Ancak bu etkinin uzun süreli olmayacağını, evine ekmek götüremeyen AKP’li seçmenin bile bir süre sonra “Bana ne Ayasofya’dan”  diyeceğini de biliyor.

Öte yandan…

Basılı ve görsel medyanın %95’ini elinde tutan ama artık seyredilmeyen bu TV kanalları ve okunmayan gazeteler nedeniyle medyanın gücünü kullanamadığını düşünen iktidar, RTÜK eli ile %5’lik muhalif basını tamamen yok etmeyi  hedefliyor.

Abdulhamit’e hakaret gibi sudan sebepler ile Halk TV ve TELE1 televizyonlarına verilen 5 gün süreli yayın durdurma cezasının bir sonraki aşaması, frekans iptali olacaktır ki; girilecek olan erken seçim sürecinde bu ceza da gelecek ve muhalefetin sesinin tamamen kesilmesi sağlanacaktır.

Yine sosyal medya düzenlemesi adı altında Youtube ve Twitter gibi paylaşım siteleri de yasaklanacaktır.

***

Peki tüm bunlar iktidara bir seçim daha kazandırır mı?

Emre Kongar Hoca’nın sıklıkla söylediği gibi;

Otoriter yönetimler oy kaybettikçe sertleşir, sertleştikçe daha çok oy kaybeder.

Dolayısıyla;

Yolcudur Abbas, bağlasan durmaz!