Birileri basın özgürlüğü, ifade özgürlüğü, insan hakları falan mı dedi?

Birileri basın özgürlüğü, ifade özgürlüğü, insan hakları falan mı dedi? Türkiye de bu üçüne de rastlamak son zamanlarda o kadar zor oldu ki..

Albert Camus’un dediği gibi “Basın özgürlüğü belki de özgürlük düşüncesinin giderek aşağılanmasından en çok acı çekmiş özgürlüktür.”

Ne yazıktır ki ülkemizde daha da acı çekmekte..

Bir toplumun demokratik bir toplum niteliği kazanabilmesinde en önemli unsurlardan birisidir, kişilerin temel hak ve özgürlüklerini serbestçe kullanabilmeleri. Demokratik toplumlarda devletin görevi, temel hak ve özgürlükleri korumak ve geliştirmektir. Devlet görevini yapmalı..

Gazete, dergi, kitap gibi basılı yayınlar; radyo televizyon ve Youtube kanalları, sinema filmleri ve internet gibi iletişim sağlayan tüm araçlar ile; halka yönetim ve siyaset hakkında bilgi aktarmak, yönetimi denetlemek, kriz anlarında kitleleri süratle uyarmak, kamuoyunun düşünce kanaat ve faaliyetlerini açıklamak gibi çok sayıda işlevi yerine getirmek yazılı ve görsel basının görevidir. Bırakın herkes görevini yapsın.

Gelin görün ki Türkiye demokratik bir ülke olma yolunda her geçen gün biraz daha geriye doğru yol alıyor. Özellikle de son yıllarda çok hızlı bir şekilde yol alıyor. TELE1 ve HALK TV 5 gün kapatıldı, SÖZCÜ ve CUMHURİYET Gazetelerine dava açıldı, ODATV ve BİRGÜN’e baskın yapıldı. Gazetecilerimiz delilsiz hapse atıldı. Basın özgürlüğü, ifade özgürlüğü ve insan haklarının alanı her geçen zaman içerisinde daha da daraltılıyor. Geleceğin Türkiye’si tek düşünceli tek sesli, insan haklarından yoksun bir Türkiye olmamalı. Halk yalnızca yandaş gazete ve TV’leri izlemek zorunda bırakılmamalı.

Kuvvetler ayrılığı, hukukun üstünlüğü, yargının tarafsızlığı – bağımsızlığı, katılımcı ve çoğulcu demokrasi, ifade ve basın özgürlüğü, kutuplaştırma ve ayrımcılığın yapılmadığı ve vatandaşının denetleyebildiği şeffaf ve demokratik bir devlet anlayışı olan bir Türkiye isteyerek çok şey mi istiyor halkımız. Düşünce özgürlüğü liberal demokrasilerin temel taşlarından biridir. Gazetecilerin, TV’lerin özgürce yazıp çizebildiği, konuşabildiği, düşünce ve ifade özgürlüğünün evrensel ölçütlerde yaşandığı, basın mensuplarının tutuklanmadığı bir Türkiye’de yaşamak çok mu zor. Niye yalnızca hayalini kuralım ki özgürlüğün. Kalemler mikrofonlar düşünceleri özgürce yazıp söyleyebilmeli.

Sınır Tanımayan Gazeteciler (Reporters Without Borders) tarafından hazırlanan 2020 Basın Özgürlüğü Endeksi Raporu, 180 ülkede basın özgürlüğünün durumunu ortaya koyuyor. Türkiye endekste bu yıl 154. sırada. Türkiye tutuklu gazeteci sayısında Çin’den sonra ikinci sırada. Raporda Türkiye; medyada çoğulculuğun büyük ölçüde yok edildiği, geriye kalan az sayıda bağımsız medyanın da sürekli korku içinde çalıştığı ülke olarak tanımlandı. 15 Temmuz darbe girişiminin ardından bağımsız gazetecilere ve medyaya baskının görülmemiş seviyeye çıktığı ülke olarak değerlendirildi ve son 12 yılda Basın Özgürlüğü Endeksi’nde 57 basamak gerilediğine dikkat çekildi.

Türkiye’de basına uygulanan sansür hep var olsa da özellikle son yıllarda basın ve basın çalışanlarına uygulanan baskılar, halkın haber alma ve bilgi edinme hakkının kısıtlanması gün geçtikçe artmakta. Basın özgürlüğünde ülkemizde tablo içler acısı ve bu durum geleceğimiz için, çocuklarımızın geleceği için çok korkutucu. İnsanlığın büyük problemleri özgür ve bağımsız olarak bilgi veren, güvenilir veya başka bir deyişle kaliteli basın olmadan çözülemez.

Ünlü Osmanlı devlet adamı Ali Paşa der ki; “Halkın iyiliği ve refahı dışında bir şey düşünmeyen bir hükümet için basın özgürlüğü bir nimettir.” Yönetenler halkın iyiliği ve refahı dışında her şeyi düşünür biçimde davranmaktan vazgeçmelidirler artık.

Daha müreffeh, daha özgür bir Türkiye için demokrasiyi, ifade ve basın özgürlüğünü savunmaya devam etmeliyiz.

Basın özgürlüğü bizlerin teminatıdır:

Ekranlar kararmamalı, kalemler kırılmamalıdır..